Op 15 maart 44 v.C. werd Caesar door een groepje senatoren, onder leiding van Cassius en Brutus, vermoord, omdat hij te veel macht bezat en zo een bedreiging vormde voor de republiek en de vrijheid. Deze moord, en de acht dagen die eraan voorafgingen, behandelde Valerio Manfredi in zijn roman Idi di Marzo (2008), nu in het Nederlands vertaald onder de titel De adelaar Ondanks de bekende ontknoping, had de auteur de bedoeling een ‘politieke thriller’ te schrijven, maar hij heeft zich ook verdiept in de persoonlijkheid en psychologie van Caesar.
Door de geruchten van een complot is de spanning in Rome te snijden. De samenzweerders concretiseren hun plannen en twisten over de vraag of ook Antonius, de medeconsul van Caesar, omgebracht moet worden. Vertrouwelingen van Caesar zijn op zoek naar duidelijke bewijzen. Sleutelfiguren daarbij zijn Servilia, de (vroegere) minnares van Caesar en moeder van Brutus, en daarnaast Caesars arts, die ook Brutus’ leraar Grieks als patiënt heeft. Naast de historische figuren, waarbij naast de vermelde personen ook Cleopatra en Cicero een belangrijke rol spelen, heeft de auteur ook enkele fictieve, of door fictie herwerkte historische personages opgenomen. Met hen construeert hij een gevaarlijke en avontuurlijke winterse tocht vanuit Gallië: een trouwe en oersterke centurio wil absoluut met zijn ingewonnen informatie Caesar tijdig bereiken, maar hij wordt tegengewerkt door handlangers van de samenzweerders, die de jachtige tocht van de koeriers naar Rome blokkeren. Hoewel dit neventhema nauw met de hoofdplot verbonden is, krijgt het toch wel te veel aandacht.  
Caesar is tot een tragische figuur uitgewerkt en hij kreeg ook enkele idealistische trekken. Hij lijdt aan epileptische aanvallen en is bang dat die op erg ongelegen ogenblikken zouden opkomen, waardoor hij zijn waardigheid zou verliezen. Vóór die aanvallen ziet hij soms beelden van ‘bloedbaden, velden bezaaid met doden’. De dood van Vercingetorix, Pompeius en zoveel anderen, bezorgt hem wroeging. Hij berekent dat tot zijn ontzetting bijna honderdduizend mannen in de burgeroorlogen gesneuveld zijn. Maar hij gelooft in zijn historische missie en is ervan overtuigd dat hij de enige is die de militaire kracht en het politieke intellect heeft om de keten van wraakzucht en vergelding te doorbreken. Om dat nieuwe tijdperk in te luiden vindt hij het logisch dat hij vergiffenis schenkt aan tegenstanders, maar vaak willen mensen die door hem gespaard zijn precies daarom zijn dood (zoals Cassius en Brutus).
Met enig voorbehoud in verband met het omslachtig uitgewerkte avontuurlijke neventhema, is dit zeker een geslaagde roman. De auteur integreert handig allerlei overgeleverde elementen, waaronder ook de voortekenen van de moord. Regelmatig zorgt hij voor een interessante nieuwe interpretatie: voor Caesar en zijn omgeving blijft het gissen waarom Antonius hem de koningskroon aanbood, maar volgens deze bewerking was die provocerende daad geïnspireerd door Cleopatra, die een erfelijke monarchie wilde, waardoor haar zoon Caesarion, als zoon van Caesar, de wettige troonopvolger zou worden. In een register van namen, met veel biografische informatie, geeft de auteur aan welke personages volledig of gedeeltelijk fictief zijn. De adelaar onderscheidt zich gunstig van Manfredi’s vorige historische romans, die omvangrijker, maar ook oppervlakkiger zijn.        [Jef Ector] Verberg tekst

In de reeks romans over Julius Caesar neemt dit boek in elk geval een opvallende plaats in. Het beschrijft de laatste week van zijn leven, van dag tot dag en van uur tot uur. De plannen van Caesar worden afgezet tegen de verraderlijke activiteiten van zijn tegenstanders. Persoonlijke agenten van beide partijen kruisen ongewild en onbewust elkaars paden. Die paden verbinden diverse ver uit elkaar gelegen locaties, een villa, een herberg, een tempel, de Apennijnse bergwereld. Uiteindelijk ontstaat daardoor een samenhangend beeld dat zijn dramatische ontknoping krijgt tijdens een vergadering van de Senaat. Doordat elke figuur en elke locatie steeds slechts kort in beeld is, heeft het boek een fragmentarisch karakter. Dat leest soms wat moeilijk, maar het verhoogt wel de spanning. De auteur is archeoloog en ook presentator van historische series. Dat laatste verklaart het filmisch karakter van zijn verhaal, dat zonder opsmuk meteen tal van historische achtergronden blootlegt. Met een uitgebreid register van namen en locaties alsmede een verantwoording. Kleine druk. Verberg tekst