Dit is een bundeling van zeven, allemaal al eerder gepubliceerde essayistische teksten en één gedicht, handelend over (aspecten van) het werk van de theatermaker-choreograaf en beeldend kunstenaar Jan Fabre. Drie teksten dateren al uit 1993-1995, de andere zijn recent, nl. uit 2002 (n.a.v. de SMAK-(tentoonstelling Gent, resp. de plafonddecoratie in het Koninklijk Paleis Brussel). Stefan Hertmans is een Fabre-kenner en een gedegen essayist; hij heeft originele ideeën en formuleert goed, hetgeen alles bijeen teksten van niveau oplevert. Zijn formuleerlust is evenwel meestal wat overdadig, hetgeen zijn proza niet vlot leesbaar maakt. Dat de formulering ook eenvoudiger en duidelijker kan, bewijst hij zelf in het laatste essay over Paola's juweelkeversplafond. De meeste stukken vergen enige voorkennis en de lectuur ervan eist constante en ingespannen concentratie. En aangezien zijn teksten over beeldend werk, film en theater gaan, is het ontbreken van enige illustratie bij de tekst een ernstige handicap. De boektitel verwijst naar de kever als engel (= gezondene, boodschapper) van de metamorfose en tegelijk als heraut van de dood. Het lijkt er inderdaad op dat Fabre een ware engel-obsessie vertoont. Aan het zgn. 'metaforencomplex' wijdt Hertmans veel aandacht; hij onderzoekt het in het beeldend (c.q. filmisch) werk van Fabre. Een nadeel bij deze mix van al-vroeger-ontstane met recentere teksten is dat een aantal overlappingen onvermijdelijk zijn. De auteur heeft deze herhalingen bewust niet weggewerkt, jammer, want de coherentie van het geheel had erbij gewonnen. [Paul Huys] Verberg tekst

Terecht noemt Hertmans Jan Fabre (1958) een duivelskunstenaar: zonder rekening te houden met de conventionele indeling der kunsten laat deze zijn grillige verbeelding de vrije loop. Zo beweegt hij zich op de gebieden beeldende kunst, theater, dans en film en wel zo vernieuwend dat het hem tot ver buiten de grenzen van België roem schonk. Hertmans, actief als schrijver van literair en beschouwelijk werk, bundelt hier zeven essays, waarvan hij er zes eerder publiceerde en die elk een aspect van Fabres veelzijdige kunstenaarschap belichten, en een gedicht. Zijn pogen diens creativiteit rationeel te begrijpen leiden tot knappe verkenningen, waaruit vooral duidelijk wordt hoe zijn innerlijke wereld zich verhoudt tot de buitenwereld. Kevers, torren en spinnen bijvoorbeeld worden paradoxale tekens van leven en dood, universele symbolen van metamorfosen die de essentie en grenzen van het bestaan raken. Vier van de zeven teksten werden geschreven voor catalogi van beeldend werk van Fabre en wij missen hier sterk de afbeeldingen waarnaar de teksten verwijzen. Op de voor- en de achterflap is er telkens een afgedrukt. Verberg tekst