In het British Museum in Londen kan je een tentoonstelling bewonderen van 34 stukken oud Romeins zilver, die bekend staan als de schat van Mildenhall. Over de herkomst van die schat doen nogal wat geruchten de ronde. Hij werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gevonden, maar kwam pas enkele jaren later in de openbaarheid. Roald Dahl beweert dat hij als jonge schrijver in 1946 over de vondst gelezen had en onmiddellijk naar Mildenhall in het graafschap Suffolk trok om de boerenarbeider te interviewen die de vondst zou gedaan hebben. Het relaas van deze arbeider, Gordon Butcher, heeft Dahl zo'n 30 jaar later in De schat van Mildenhall neergezet. Dahl vertelt het verhaal in een voor hem sobere stijl, maar dat gebeurde, volgens zijn verklaringen in het voorwoord, bewust: "Dit is het verhaal, bijna net zoals het dertig jaar geleden geschreven is. Ik heb er haast niets in veranderd. Ik heb alleen maar de al te bloemrijke stukken wat vereenvoudigd en een aantal overbodige bijvoeglijke naamwoorden en onnodige zinnetjes geschrapt." Dahl weet het oude verhaal boeiend en levendig weer te geven. Of het nu waar is of niet zal wel nooit meer achterhaald kunnen worden, maar dat maakt deze schat misschien juist wat geheimzinniger en fascinerender. De heruitgave van dit in 1977 geschreven verhaal werd volledig geïllustreerd door de kunstenaar en cartoonist Ralph Steadman. De tientallen illustraties, die meestal één, vaak zelfs twee volledige pagina's innemen, zijn ware kunstwerkjes. Opvallend is vooral de veelheid aan technieken en stijlen die hij gebruikt heeft. Hier en daar duikt zijn talent als cartoonist op en krijgen we pentekeningen van de hoofdfiguren. Maar bij vele prenten, vooral de afbeeldingen van het Romeinse zilver, gaat Steadman de grenzen van het 'gewone' illustreren te buiten, en krijgen we prenten te zien die in een museum voor moderne kunst niet zouden misstaan. Ontzettend leuk vind ik ook de afbeelding waarmee het verhaal opent: Gordon Butcher loert naar ons met één oog, terwijl hij het gordijn opzijschuift. Dit gordijn bestaat uit een echt stuk stof dat Steadman gedeeltelijk voor en naast zijn illustratie kleefde. Ook in zijn verdere illustraties maakt Steadman gebruik van collagetechnieken, naast inkt, allerlei verfsoorten, spattechnieken enz. Het geheel levert een ronduit fascinerend kijkboek op, dat je ook na het lezen van Dahls verhaal, nog vaak ter hand zal nemen. [Karin Van Camp] Verberg tekst

De arbeider Gordon Butcher vindt op een dag een enorme zilveren schat op het land van Boer Ford. Deze landheer houdt de schat voor zichzelf, hoewel de wet zegt dat de waarde van de schat toebehoort aan de vinder ervan. Ford maakt de schat schoon, verstopt deze en waant zich de trotse eigenaar. Op een dag komt het bedrog uit wanneer Meneer Ford bezoek krijgt van een archeoloog en hij twee zilveren lepels laat slingeren. Meesterlijke parabel over onschuld en inhaligheid die eerder verscheen in de, met een Zilveren Griffel, bekroonde bundel "Het wonderlijke verhaal van Hendrik Meier". Het verhaal is verlevendigd met paginagrote, soms over twee pagina's verdeelde, met waterverf ingekleurde illustraties. Ze doen zeer surrealistisch aan en maken een volwassen indruk. Het kleurgebruik is nogal somber. De verhouding tekst-illustraties bedraagt 50%. De vertaalde tekst is vrijwel identiek aan het verhaal uit "Het wonderlijke verhaal van Hendrik Meier". Op de omslag is te zien hoe Gordon Butcher het land omploegt. Voor lezers vanaf ca. 13 jaar en veel ouder. Verberg tekst