Als je een verhaal wil lezen waarin met moeite een adempauze wordt gelaten om te reflecteren over de verhaalstof, dan verdient deze roman alle aanbeveling. Vanaf de eerste bladzijde is de opdracht voor de lezer: alle hens aan dek. Niet enkel omdat er zoveel gewisseld wordt vanuit geografisch standpunt (Alicante, Madrid, München, Istanbul), maar eveneens van tijdstip (tussen 1964 en 2008, vrolijk over en weer) en figuren-op-de-voorgrond (René, Enim, en nog een tiental anderen). Bovendien is René, het eigenlijke hoofdpersonage, in het eerste hoofdstuk de verteller, maar wordt hij in het tweede hoofdstuk een hij, in het vierde opnieuw 'ik'. U bent dus gewaarschuwd: dit is een uitermate gekunstelde constructie, waarin de ultieme verheldering pas in de epiloog aan bod komt.

Maar laten we alvast het raamwerk even toelichten. René Kuhnheim is een Spaanse journalist en schrijver geboren in Alicante, die zijn jeugd doorbracht in Istanbul en studeerde in München. Hij raakte bekend door de vertaling die hij uitgaf van het moeilijk te doorgronden werk van de Turkse schrijver en dichter Emin Kemal. Beiden hebben een zogoed als vriendschappelijke omgang met elkaar, wat René nochtans niet belet om jarenlang een clandestiene seksuele relatie te onderhouden met Kemals vrouw Derya. In de aanloop tot het boek wordt René na elf jaar zonder wederzijds contact opnieuw in de richting van de Turkse schrijver geloodst, maar ter plekke gekomen treft hij hem dood aan, overleden aan een hartstilstand. In zijn handen houdt de dode een boek dat René achttien jaar eerder had geschreven, met voorin een passionele opdracht aan... Kemals vrouw Derya. Vanuit deze mysterieuze setting wordt een complex verhaal opgebouwd dat letterlijk en figuurlijk veel ruimte inneemt qua tijd, plaats en personages, en waaruit finaal, wanneer alles op zijn plaats valt, twee verschillende en toch in zekere mate parallelle levenslopen naar voren treden.

Dit onstuimige verhaal stoelt op heel veel beweging, maar een nogal beperkte diepgang. De verhaalonderdelen op zich lopen als een trein, maar het geheel dat daarmee wordt opgetrokken, tart niet de emotie, maar wel het vernuft. Het is alsof Luis Leante er alles aan doet om de complexiteit tot norm te verheffen. Aan de andere kant moet grif worden toegegeven dat je toch wel een uitgesproken vaardigheid moet bezitten om zo'n artefact voldoende geloofwaardig in elkaar te knutselen. [Hugo Van Hoecke] Verberg tekst

Schrijver-vertaler René Kuhnheim woont nog maar pas weer in Alicante, wanneer hij door een onbekende vrouw wordt gebeld met de mededeling dat zijn oude vriend Emin Kemal in levensgevaar verkeert. Bij zijn aankomst bij het appartement blijkt de schrijver al dood. Op zijn borst ligt een opengeslagen verhalenbundel van René, met daarin een compromitterende boodschap voor de ex-vrouw van de overledene. Vanaf dat ogenblik lijkt René in een roman te leven. Hij moet terug naar Istanbul, de stad waar hij opgroeide en waar ook Kemal vandaan kwam. De verhaallijnen in de roman lopen door elkaar heen en zijn soms niet eenvoudig te volgen. De levens van René Kuhnheim en van Kemal, wiens werk hij uit het Turks in het Spaans vertaalde, blijken op verschillende punten overeen te komen. Twee liefdesverhalen worden met elkaar verweven. De vernuftige opbouw zorgt ervoor dat de lezer tot op het einde in het ongewisse gelaten wordt over de afloop. Meeslepende, maar behoorlijk complexe roman. Van de Spaanse schrijver verscheen eerder het bekroonde 'Hoeveel ik van je hou'. Paperback; vrij kleine druk. Verberg tekst