Al enkele jaren bundelt Uitgeverij Lannoo de vragen en antwoorden van de 'kinderuniversiteit'. Elk jaar zet de K.U. Leuven nl. drie maal haar deuren open voor kids die antwoorden willen op erg uiteenlopende vragen. Er wordt les gegeven door echte proffen, en op het einde van de dag behaalt de deelnemer een diploma van de Kinderunversiteit van Leuven. Een greep uit de onderwerpen: supervulkanen, mega-orkanen, de blauwe planeet, cryptografie, verkiezingen, vruchtbaarheid, vergif en andere ongemakken... De vrije uurtjes kunnen gespendeerd worden aan experimenten met 'Science4fun'.

Het boekje Ik ga naar China en ik neem mee... van Kristien Dreesen is het derde in een nieuwe 'Kinderuniversiteit'-reeks. Ze hebben het daar nu blijkbaar over een andere boeg gegooid. Elk boekje behandelt nu nl. een apart onderwerp. Voorlopig zijn Monsterlijke microben en Broeikaseffect al beschikbaar (De Leeswolf 2008, p. 15).

Een hele rist aspecten van het grote China, waarover we steeds meer horen en lezen, vormen samen met de vele Chinezen die ons op nagenoeg elke bladzijde toelachen, een bont allegaartje: aardrijkskunde, transport, economie, eetgewoonten (je leert hoe je met stokjes eet), politiek, horoscoop, filosofie. We komen het allemaal te weten in negen korte en vlot geschreven hoofdstukjes, goed voor een zestigtal bladzijden lees- en kijkplezier.

Je moet er wel een woordenboek bijnemen, maar dat zal de weetgrage, nieuwsgierige weetal die deze boekjes zal verslinden, met plezier doen. De jonge lezer wordt al meteen op hoog niveau aangesproken: "De autonome provincie Tibet" of "de religieuze leiders" zijn immers niet meteen evidente termen voor de basisschool, en ze zijn misschien ook niet meteen wat je van een kinderboekenschrijver en vertaler verwacht. Kinderboeken hoeven echter niet per definitie kinderachtig of zelfs kinderlijk te zijn. Fraaigevormde streamers onderbreken de uitleg. Proefjes, tips, weetjes, quizvragen, gekke vraagjes, oude grapjes...: overal valt er wat te lezen en te bekijken. De tekst zelf wordt ten overvloede gelardeerd met (olijke) terzijdes.

De illustraties van Judith Vanistendael vormen het decor waarin de woorden hun plaats vinden. De fraaie prints op de zwierige Chinese gewaden illustreren mee de tekst. De ingekleurde pentekeningen zijn haarscherp en vol detail, en allerlei poppetjes en frutseltjes vullen het geheel aan. Vanistendael heeft al één strip op haar actief (De maagd en de neger, Wolfsprent 2007, nr. 2). Ze illustreerde al voor Querido en Malmberg en publiceerde korte verhalen in striptijdschriften. Wat ze hier doet, maakt benieuwd naar dat andere werk.

Lannoo heeft met Dreesen en Vanistendael alleszins een beloftevol duo in huis gehaald. [Walter Schoonbaert] Verberg tekst

Dit deel uit de reeks boekjes gebaseerd op de vragen en antwoorden die tijdens de open kinderuniversiteitsdag op de KU te Leuven besproken zijn, gaat over China. Aan bod komen o.a. het land, de bevolking, de Chinese muur, het soort eten, de taal en kalligrafie, de keizers, Mao en de studentenoproer, de Chinese kalender, filosofen en geloof. In negen hoofdstukken worden de onderwerpen aan de hand van vragen, met de kop in groter lettertype en rode kleur, uitgelegd. Kaders met weetjes, meerkeuzevragen (met de antwoorden op z’n kop onder de gestelde vraag) en tips begeleiden de tekst. Wat opvalt aan het boek, zijn de zeer mooie, natuurgetrouwe, getekende kleurenillustraties, waardoor de lezer de Chinese sfeer goed te pakken krijgt. Het taalgebruik is eenvoudig, kindgericht (je-taal) en leest vlot. Een leerzaam boekje, leuk van opzet vol interessante informatie, waarin de jonge lezer niet alleen feiten op een rij krijgt, maar ook tot tien leert tellen in het Chinees en met stokjes leert eten. Geschikt voor werkstukken en spreekbeurten. Geen woordenlijst, geen register. Voor ca. 11 jaar. In dezelfde reeks verschenen o.a. delen over het broeikaseffect en microben*. Verberg tekst

Waarom rijden in China zoveel mensen met de fiets? Kan je de Chinese muur echt zien vanop de maan? En hoe zit dat nu met die eetstokjes? Hoe leren Chinese kinderen schrijven? Dragen boeddhisten altijd oranje kleren? ... Antwoord op al deze vragen – en nog veel meer – vind je in Kristien Dreesens ‘Ik ga naar China en ik neem mee ...‘. In oktober 2006 wijdde de K.U. Leuven een open kinderuniversiteit aan dit onderwerp. De enthousiaste verhalen van Professor Nicolas Standaert bleken een groot succes en zo maakten de kinderen op een speelse manier kennis met de onbekende grote reus die China toch wel is. In dit boekje bundelt Kristien Dreesen een aantal van de vragen die door de kinderen gesteld werden en beantwoordt ze met de nodige zin voor humor. Ook als volwassene kom je heel wat te weten, al gaan de antwoorden meestal niet echt verder dan de gekende weetjes. Heikele punten als respect voor de mensenrechten worden niet uit de weg gegaan, maar er wordt wel heel voorzichtig om heen gefietst. Kortom, dit is een zeer aantrekkelijk, goed geschreven, humoristisch boek boordevol weetjes, dat bovendien prachtig geïllustreerd werd door Judith Vanistendael. Een goede start als je meer over China te weten wil komen.

Verberg tekst