Jeroen Brouwers (1940) is een van de gerenommeerdste prozaïsten uit de Nederlandse literatuur. Hij schreef romans, verhalen, drama, essays en maakte bloemlezingen. Hoewel veelbekroond en -geprezen, blijft er altijd een waas van miskenning en controverse rond hem hangen. Niettemin was zijn invloed op veel jonge schrijvers groot. Dat Brouwers ook zelf gevoelig was voor beïnvloeding, blijkt uit deze heruitgave van een bundeling van twee teksten, waarin de auteur, onmiskenbaar autobiografisch, verloederd huist in een Belgische krotwoning, aan de drank ten onder dreigt te gaan, en zwaarmoedig doch met humor bespiegelt over werk, leven, liefde, drank en dood. Brouwers lijkt hier een soort heteroseksuele Reve, die tien jaar eerder hetzelfde deed, in een vergelijkbaar register, al is Reve geloofwaardiger in zijn authenticiteit en lijkt Brouwers' verhaal eerder een pose (en zijn stijl af en toe een Reve-pastische). Neemt niet weg dat het boek vol staat met prachtige zinnen, wrange humor en aanstekelijke boosheid. Normale druk. Verberg tekst