De 10-jarige Mandy wordt gepest omdat ze het kind is van oudere, betuttelende ouders. Met haar vlechtjes, schattige bloemenjurkjes en zelfgebreide jasjes én een grijze moeder die haar naar school brengt, is ze een makkelijke prooi voor drie pesterige klasgenoten. Nochtans is Mandy geen kneusje. Zij, stadskind, begrijpt zelf niet waarom ze op haar nieuwe dorpsschool niet aanvaard wordt. Om te overleven droomt Mandy zich een nieuwe, flitsende persoonlijkheid: Miranda Regenboog. Of ze vertelt dat ze eigenlijk een geadopteerd kind is, hetgeen haar achteraf schuldgevoelens bezorgt. Klasgenootje Arthur Koning wordt omwille van zijn studeer- en leesplezier evenzeer gepest. Hij wil Mandy wel beschermen, maar zo stoer als zijn grote voorbeeld en naamgenoot Koning Arthur is hij helaas niet.

Een nieuw, vroegrijp en ouder buurmeisje brengt verandering in Mandy 's leven. Tanya is een pleegkind van de buurvrouw. Ze ziet er 'cool', uit, durft veel en doopt Mandy meteen tot beste vriendin. Wilson toont haarfijn aan wat de meisjes elkaar te bieden hebben. Tanya vermoedt bij Mandy's thuis de nestwarmte die zij nooit had, Mandy trekt zich op aan het lef en de loyale vriendschap van Tanya. Anderzijds ontleedt Wilson ook haarfijn het evoluerende gedrag van de pestmeiden en van Mandy's ouders. De oplossing van het pestprobleem vloeit logisch voort uit de evolutie van alle personages.

Wilson zorgt bovendien voor een literaire meerwaarde. Het verhaal steunt op een aantal metaforen en symbolen. Ieder hoofdstuk draagt de naam van een kleur die significant is voor de inhoud van het hoofdstuk. De kleuren corresponderen met Mandy's regenboogstiften, die ze uiteindelijk als afscheidsgeschenk aan Tanya meegeeft. De titel van het laatste hoofdstuk, 'regenboog' kan als metafoor gelden voor 'God moet van alles -- of iedereen -- zijn getal hebben', ook van saaie, wijze jongetjes als Arthur, van stoere, maar zielige meisjes als Tanya, van dikke moeders, van pestkoppen of van kleine meisjes met vlechtjes.

Pestmeiden is een heel warm en herkenbaar verhaal dat stof biedt voor een klassengesprek. Ongetwijfeld een boek dat nooit lang op het rekje van de schoolbibliotheek te vinden zal zijn! [Jet Marchau] Verberg tekst

Mandy, de ik-figuur, wordt door klasgenootjes gepest vanwege haar vlechten, truttige kleding en haar overbezorgde oude ouders. Zelfbewuster wordt ze als in haar straat het oudere meisje Tanya komt wonen, die in een pleeggezin is geplaatst. Deze is hip gekleed, niet op haar mondje gevallen en beschouwt Mandy al gauw als kleiner zusje. Tanya leert Mandy situaties te relativeren; zijzelf bijvoorbeeld zou dolgraag door ouders worden gekoesterd en verwend. De vriendschap wordt op de proef gesteld wanneer Mandy ontdekt dat Tanya's cadeautjes gestolen blijken te zijn. Als Tanya tijdens een winkeldiefstal is opgepakt, wordt ze in een tehuis geplaatst. De meisjes moeten afscheid van elkaar nemen, maar doen dit niet voor eeuwig. Vlotte, levendige gevoelige schrijfstijl. De korte zinnen, het fladderzetsel, het eenvoudige woordgebruik en de indeling in hoofdstukken verhogen de leesbaarheid. Het verhaal biedt vele identificatiemogelijkheden. Sfeervolle zwartwittekeningen verlevendigen het geheel. Geschikt vanaf ca. 9 jaar. Aantrekkelijke omslag. Verberg tekst