Italo Calvino (1923-1985) debuteerde in 1947 met een 'verzetsroman' die wel tot het neorealisme werd gerekend, maar daar niet echt aan beantwoordde - wegens de sprookjesachtige sfeer. Zijn latere verhalen en romans bewegen zich in een fantastische wereld, waarin elementen van vroegere Italiaanse (en andere) literatuur zijn verwerkt, met name die van Ariosto. Marcovaldo (1963) is de dromerige antiheld van twintig korte verhalen, die zich afwisselend afspelen in de vier seizoenen. Hij heeft een baantje waarvan hij zijn gezin moet onderhouden en woont en werkt in een grote stad waar hij zich een displaced person voelt. Zijn verwondering en verlangen gaan uit naar de kleine wonderen van de natuur die de stad nog biedt. De verhalen zijn lichtvoetig, met een ondertoon van melancholie en argeloosheid. De vertaling is vrij, zonder dat de tekst geweld wordt aangedaan. Paperback; normale druk.