Connie Palmen (1955) nam het tweede boek uit de reeks ‘Over de roman’ voor haar rekening. De schrijfster van I.M., De wetten en De vriendschap, en winnares van de AKO Literatuurprijs 1995 voor dat laatste boek, volgde AFTh op en schreef een persoonlijke, filosofische positiebepaling van ‘de roman’. Ze heeft het er onder andere over de tegenstelling literatuur vs. lectuur, de originaliteit van literatuur en de elitaire positie van de schone kunsten. Palmen stelt voorwaarden op waaraan een roman volgens haar hoort te voldoen, legt populaire literatuur langs de meetlat van de grote schrijvers uit de wereldliteratuur en komt af en toe fel uit de hoek als ze het over de massacultuur heeft. Zodoende blijkt dit boekje niet alleen een filosofisch handvest voor de hoge literatuur, maar ook een pamflet tegen populisme en de publieksliteratuur, én een uiterst persoonlijke poëtica waarlangs Palmen haar eigen werk legt. Geschikt voor geïnteresseerden in Palmens werk, en voor literatuurwetenschappers, al is de omvang misschien te klein, en de behandelde stof te groot, om écht de diepte in te gaan. Verberg tekst