Connie Palmen brengt in Een kleine filosofie van de moord vijf essays bijeen waarin gepeild wordt naar de achtergrond, de sociologische, psychologische en morele drijfveren die iemand ertoe kunnen brengen een medemens naar het leven te staan. In het lange openingsstuk 'Iets wat niet bloeden kan' (met als ondertitel 'Een kleine filosofie van de moord') vertrekt Palmen van een persoonlijke ervaring: na een lezingentournee in Duitsland wordt ze gestalkt door een bejaarde Duitser die haar, zo beweert hij althans, zou kunnen vermoorden. Palmen legt in haar bedenkingen bij het gebeuren de link naar andere beroemde personen die vermoord werden of op wie op zijn minst een moordaanslag werd gepleegd: Pim Fortuyn, Andy Warhol, John Lennon, Ronald Reagan, Gianni Versace... De stap van stalker naar moordenaar wordt zo verklaard: "Net als de moordenaar wil hij werkelijkheid maken van zijn fictie. Zodra de fanatieke fan merkt dat een symbool niet echt te hebben is, ontstaat het verlangen naar het ultieme bezit van de ander en dan zal hij in het ergste geval zijn idool vermoorden." In haar analyse van de moderne tijd -- iets waar zij krachtens de ingenomen stellingen bijna automatisch moet toe komen -- legt Palmen de nadruk op de invloed van de massamedia. Die hebben de zogenaamde 'eenzijdige verhouding' sterk uitgebreid ('ik ken G.W. Bush, maar hij kent mij niet'). Naast de mediacultuur is ook de overgang van de cultuur van het lot naar die van de keuze van primordiaal belang. Wij 'krijgen' geen kinderen meer, we 'nemen' er tegenwoordig... Heel diepgaand is dit alles niet: Palmen 'filosofeert' niet zozeer in het wilde weg, maar toch vanuit een soort visie die sterk egocentrisch gekleurd blijft. De manier waarop bv. haar roman Geheel de uwe nog eens uitgebreid aan bod komt, lijkt sterk op zelfoverschatting. [Jooris Van Hulle] Verberg tekst

Bundeling van vier eerder verschenen essays en een tot essay bewerkte lezing rond de centrale vraag welk effect roem heeft op het publiek. Tweederde van het boekje wordt in beslag genomen door het eerder afzonderlijk verschenen essay (ter gelegenheid van de Maand van de Filosofie 2004) 'Iets wat niet bloeden kan: over moord en roem, echt en onecht'. Connie Palmen verdiepte zich in de moordenaars van John Lennon, Gianni Versace en Pim Fortuyn en beschrijft aan de hand hiervan het effect van roem en de karakteristieken van 'de moderne moordenaar'. Moord is van alle tijden, maar de moderne moordenaar wordt gevoed door de massamedia, aldus Palmen. 'Een [moderne] moordenaar heeft een heel eenzijdige verhouding met de wereld. En zeker met degene die hij vermoordt: dat is een waanverhouding, een ingebeelde verhouding die een fanatieke fan ook met zijn idool heeft'. De vier andere essays gaan over de persoon Pim Fortuyn, Don Juans, de roem en dood van Schlagerkoning Rex Gildo en roem voor en na de tweede Wereldoorlog. Met verantwoording. Onverhoeds actueel in verband met de moord op Theo van Gogh. Verberg tekst