Besprekingen
Schoonheid ontlenen aan kwaad, dat is de grondgedachte van deze beruchtste aller dichtbundels. Een monument, niet alleen van de Franse poëzie, maar van de gehele wereldliteratuur. Het werk mag niet als immoreel worden beschouwd en het satanisme, het dandyisme, de ennui, het spleen en de hypochondrie die hier ruimschoots tentoongespreid worden, zijn alleen maar uitingen van een man voor wie het leven een schijnvertoning is, waarin het spel en de maskerade belangrijker zijn dan de zgn. werkelijkheid. Het leven zelf is een kwaal waarvan men niet genezen kan; daartegenover staat de dood.
De vertaling is een titanenwerk, Baudelaires Frans is bovendien hyperromantisch, dikwijls op het pathetische af. Zulk taalgebruik vindt wellicht in het 19de-eeuwse Nederlands, maar amper nog in ons huidige idioom een tegenhanger. Reken daarbij de versvoeten, de rijmdwang en een beeldspraak die teruggrijpt naar de klassieke cultuur -- waarmee we hoe langer hoe minder vertrouwd zijn -- en men begrijpt h…Lees verder
De vertaling is een titanenwerk, Baudelaires Frans is bovendien hyperromantisch, dikwijls op het pathetische af. Zulk taalgebruik vindt wellicht in het 19de-eeuwse Nederlands, maar amper nog in ons huidige idioom een tegenhanger. Reken daarbij de versvoeten, de rijmdwang en een beeldspraak die teruggrijpt naar de klassieke cultuur -- waarmee we hoe langer hoe minder vertrouwd zijn -- en men begrijpt h…Lees verder
Copyright (c) Vlabin-VBC
Baudelaire (1821-1867) staat - met in zijn kielzog Lautréamont en Rimbaud - te boek als de grote vernieuwer van de poëtische taal. 'Les fleurs du mal' (1857) - de dichter is zich bewust van zijn ongelukkige situatie en zoekt troost en redding - zijn intrigerend en roepen herkenning op. De integrale vertaling van Peter Verstegen beantwoordt aan een drietal behoeften: het savoureren van de gedichten in het Nederlands, de vergelijking met het Franse origineel op de linkerpagina (en dus nadere appreciatie van de vertaling) en de verdieping van het gelezene door de toegevoegde commentaren en verantwoording van de vertaler. Wie nog verder wil gaan, leze o.a. de bundel onder redactie van Maarten van Buuren 'Jullie gaven mij modder, ik heb er goud van gemaakt; over Charles Baudelaire', waarin dichter en werk vanuit diverse invalshoeken worden benaderd. De imposante prestatie van Verstegen verdient lof en bewondering. De derde druk was licht herzien; deze vijfde is ongewijzigd.
Les fleurs du mal van Charles Baudelaire
Baudelaire, de archetypische ‘vervloekte dichter', de kunstminnende bohemien, verdrinkend in absint en schulden. Een figuur die tot de verbeelding spreekt, rockster avant la lettre.
Zijn bekendste bundel, De bloemen van het kwaad, getuigt van groot vakmanschap. In zijn tijd een schandaalwerk, dat veel kritiek kreeg van de goegemeente (niet in het minst van de kerk), met heel wat censuur tot gevolg. Waarom dan wel? Baudelaire had een voorliefde voor het morbide, en had veel vroeger dan de Stones sympathie voor de duivel. Gedurfd, maar... van modder maakte hij goud. “Tu m’as donné ta boue et j’en ai fait de l’or”.
Ja, er ligt immers veel schoonheid in het lelijke, en vergoelijkend knikt de dichter in de richting van de verstotenen. Elk gedicht is een ziekelijke bloem, wachtend op een minnaar.
Over Charles Baudelaire
