Wie vertrouwd is met de romans van Ben Okri zal helemaal niet verbaasd opkijken dat hij nu ook een dichtbundel heeft gepubliceerd. De boeken van deze Engelse Nigeriaan puilden immers altijd al uit met een rijke taal en prachtige beelden. Zijn laatste roman, Onmetelijke rijkdom, was eigenlijk zelfs wat té poëtisch om helemaal in zijn genre te passen.
Gevecht in de geest is Okri's oproep aan de mensheid in het tijdperk van Aquarius (aldus de opdracht), en dat zal zij geweten hebben. In acht afdelingen worden wij uitgebreid opgeroepen om een nieuwe start te maken, onszelf en de wereld te herscheppen. Het kostbare overgangsmoment "in de eisprong van de tijd" kan immers van beslissende betekenis zijn voor de toekomst, wanneer wij maar ons gezond verstand en ons hart gebruiken. Dan is Okri's utopie van "echte wereldbeschaving" mogelijk, "in een nieuwe tijd, een nieuwe ruimte."
Okri de profeet is jammer genoeg niet zo interessant als Okri de schrijver. Zo poëtisch als zijn romans zijn, zo prozaïsch is dit gedicht, dat te belerend is om echt te raken. Dat het onderwerp de schrijver nauw aan het hart ligt, merk je ook aan het feit dat er zo dikwijls op hetzelfde gehamerd wordt, zonder vorm of beelden die ons overtuigen dat dit ook echt nodig is. Het spijt me voor Okri, maar enkele treffende passages ten spijt zou ik dit boekje eerder in het kaftje "bezinningsteksten" of bij de spreuken van de Bond zonder Naam klasseren, niet te dicht bij de rest van zijn literaire oeuvre. [Ingeborg Landuyt] Verberg tekst

De titel en de teneur van dit 'aan de mensheid in het tijdperk van Aquarius' opgedragen millenniumgedicht ontleende Okri aan de 18e eeuwse Engelse visionaire dichter William Blake: 'Het gevecht in de geest zal ik niet staken (...) totdat wij Jeruzalem hebben gebouwd.' Waarbij Jeruzalem staat voor de stad Gods, een paradijselijke stad. Okri's tekst is een evaluatie van wat de mensheid in het verleden aan groots en gruwelijks heeft gepresteerd, gevolgd door een bevlogen oproep tot ethisch ontwaken, tot een voorbijstreven van negativisme en laksheid, om te bouwen aan een betere wereld. De millenniumwende is daar het geëigende moment voor, vindt Okri: het is een magisch moment. De ronkende taal van dit bezweringspoeem balanceert voor ons, westerse cynici, op de rand van de pathetiek, maar het pleit voor het kaliber van de Nigeriaanse auteur (1959) dat de lezer zich om dat opkomende oordeel uiteindelijk terechtgewezen voelt. De tekst is gebaseerd op een millenniumlezing uit 1997; de eerste twee delen werden in januari 1999 in The Times gepubliceerd. Verzorgd gebonden uitgaafje. Verberg tekst