De Amerikaanse Ann Patchett (geb. 1963) volgde creative writing-cursussen bij o.m. Alan Gurganus en Russell Banks. Als undergraduate begon ze al met het publiceren van kortverhalen in belangrijke tijdschriften. Haar debuutroman, The patron saint of liars (1992), werd door de 'New York Times' verkozen tot opvallendste boek van het jaar. Taft (1994) werd bekroond met de Janet Heidinger Kafka Prize en haar derde roman, The magician's assistant (1997) leverde Patchett een Guggenheim fellowship op. Belcanto (2001) haar meest ambitieuze roman tot nog toe, zorgde voor de internationale doorbraak dankzij de Orange Prize en de Pen/Faulkner Award. Vanuit thematisch oogpunt is Belcanto vergelijkbaar met haar vorige werk: een geloofwaardige exploratie van uiteenlopende karakters die door toevalligheden samen op één hoop gegooid worden. Het verschil zit hem vooral in de vertelstructuur. Van drie ikvertellers over één ikverteller naar een verteller in de derde persoon vanuit één enkel standpunt, scherpte ze roman na roman haar vertelkunst aan. Met Belcanto was ze eindelijk klaar voor haar grote ambitie: een alwetende verteller in de derde persoon met de mogelijkheden van een klassieke Russische roman als "Anna Karenina waar van persoon op persoon overgeschakeld wordt in één enkele ruimte tijdens één enkel gesprek". Voor haar plot baseerde ze zich losjes op een gijzelingsactie in Peru waarbij honderden vooraanstaande burgers vastgehouden werden in een actie tegen ex-President Fujimori. Een fictieve operadiva die ingehuurd werd in de hoop een belangrijk zakencontract af te sluiten inspireerde voor de titel (belcanto=mooi gezang). Verwacht geen zwaar realistisch gijzelingsdrama, maar een lichtvoetige van humor en muziek doortrokken compositie waarin de onderlinge relaties van een meertalig gezelschap vol Babelse spraakverwarring primeren. [Kris van Zeghbroeck] Verberg tekst

Een Japans zakenman wordt in een arm Zuid-Amerikaans land uitgenodigd in de hoop dat hij de zwakke economie zal versterken. Als een soort lokaas dient een beroemde sopraan, die speciaal voor hem een recital zal geven in het huis van de vice-president. Het gehele gezelschap wordt echter gegijzeld door een groep rebellen, die het om de president is te doen. Die is echter weggebleven om thuis naar een TV-soap te kijken (!). De gijzeling duurt meer dan 4 maanden en de gijzelaars en de gegijzelden groeien naar elkaar toe. Een van de gijzelnemers krijgt zelfs zanglessen van de diva en diverse liefdesaffaires ontstaan. Dit alles eindigt rampzalig als overheidstroepen het gebouw bestormen. Een onderhoudend, maar bizar en vrij ongeloofwaardig verhaal, ook al is het geïnspireerd door een historische gebeurtenis: de maandenlange gijzeling van de Japanse ambassade in Lima. Redelijke vertaling en heel geschikt voor wie in sprookjes gelooft. Paperback; kleine druk. Bekroond met de Orange Prize 2002 en de PEN/Faulkner Award 2002. Verberg tekst